15/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TWENTY-FOUR: Le Mont Ventoux 

E-MTB
Na een stevig ontbijt, haalden we de E-Mountainbikes voor liefje en de jongens op bij de receptie. Helmen waren inbegrepen, bidons (van de Mont Ventoux) kochten we gisteren zelf en hadden we al van ijskoud water voorzien. Ik prepareerde voor een laatste keer mijn vehikel, weliswaar wat lichter beladen dan de vorige 2.123km.

MALAUCÈNE
Onze uitvalsbasis is Malaucène en dus was de keuze om via de Noordkant de berg op te rijden snel gemaakt. 21 kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5% waarin je 1564 hoogtemeters overbrugt.
De beklimming begint met een gezapige kilometer om er dan toch al een drietal pittige achteraan te gooien die zeggen: "hela, da gaat hier nie van de poes zijn hé!". In het volgende stuk van pakweg 5-6 kilometer valt het allemaal wel mee. Kilometertjes van 4, 5, 6, 7 en 8% in willekeurige volgorde. De jongens zagen het helemaal zitten, liefje had nog steeds wat twijfels, maar het liep lekker.
Vanaf 11 kilometer van de top, ongeveer halverwege dus, krijg je dan 3 heftige kilometers aan 12% en 2 keer 11%, maar ik verzekerde mijn medevluchters dat het hierna wel zou afvlakken.
Vlak voor Chalet Liotard waar ook het skistation Mont Serein gelegen is, krijg je immers zelfs een stukje vlak en kan je de benen even los maken.
We zouden een colaatje drinken in het chalet maar de Fransen hadden er blijkbaar niet veel zin in de dag na le quatorze juillet: fermé!
Gelukkig hadden we allemaal nog wat overgehouden in onze bidons en konden we met een gerust gemoed de laatste 6 kilometertjes afwerken. Die eerste kilometer na Liotard is pittig, daarna volgen er een drietal onder de noemer "da gaat wel" en de laatste 2 zijn dan weer hors catégorie, maar net daarvoor ben je dan wel oog in oog komen te staan met die geweldige, witte toren, en die heeft een bepaalde aantrekkingskracht. Voor je het goed en wel beseft, rij je het bordes op. In dit geval had ik Kobe vooruit gestuurd om te filmen en liefje kon het niet laten om me vlak voor de meet nog voorbij te snellen om als eerste door het beeld te flitsen. Net op het moment dat ik in beeld kom, roept er nog iemand: "Hey gij zijt die van Bilzen!? Proficiat, hè!". Na 2.150km voor het eerst herkend! Ik voelde me ineens een BV! Een Bekende Ventourist!

AU SOMMET
Op de tamelijk mistige top lieten we ons fotograferen voor het bekende bord, waarop elk jaar weer belachelijk veel stickers worden geplakt. Wat bezielt die mensen eigenlijk!?
Wel zalig om er even met liefje te vertoeven! Knap dat ook zij het voor mekaar heeft gekregen de reus van de Provence te temmen! Ik ben zo fier op haar!
De jongens kochten nog wat snoep van de snoepkraam, we deden allemaal een jasje aan en zetten koers richting Bédoin. We stopten nog even om Major Tom te groeten en daarna nog een keer net voorbij Chalet Reynard om onze jasjes uit te spelen. Beneden was het immers minstens een graad of 10/15 warmer dan boven!

LE FLANDRIEN
Het vooropgesteld eindpunt van mijn bikepackingavontuur leek de top van de Mont Ventoux, maar in werkelijkheid was dat natuurlijk Le Flandrien! Je moet immers tóch naar beneden! We werden wederom hartelijk ontvangen door Els en haar team en bestelden 2 cola's, een heart beat en een zero epo. Die laatste 2 drankjes zijn heerlijke mocktails! Ook 3 heerlijke spaghetti's en een spaghetti 'Specialized' vonden hun weg naar onze terrastafel! We aten alles met veel goesting op, dronken nog wat en toen ik ging afrekenen, kreeg ik te horen dat we de drankjes niet moesten betalen! Een traktatie van Els en Marnik! Ik bedankte hen hartelijk en doe dat nogmaals via deze weg! Veel mercietjes!

THE END
Vanuit Le Flandrien restten ons nog een tiental kilometer tot aan ons villaatje. Hiervoor moesten we de Col de la Madeleine nog over, maar dat liep tamelijk gesmeerd, al moest Kobe het de laatste 5 kilometer zonder batterij stellen en wat harder op de pedalen duwen.
Toen ik aankwam aan de villa, besefte ik dat het avontuur er helemaal op zat. Nog één blog schrijven en het is... gedaan.

BEDANKT
Ik hou het nu even kort, maar ik wil iedereen, werkelijk iedereen bedanken die me de voorbije weken, op welke manier dan ook, gesteund heeft! Jullie hebben dit avontuur mee kleur gegeven. Zonder jullie was dit allemaal niet gelukt! Vielen Dank! Grazie mille! Merci beaucoup! Dankuwel!
Special thanks to Katrijn uiteraard en vanzelfsprekend ook aan liefje! ❤️

SONG OF THE DAY
2020 is ongetwijfeld één van de mooiste Ventouxjaren geweest en tijdens die vakantie maakte ik met "mijn zoon" een "mixed tape" met werkelijk een allegaartje aan liedjes. Van Rammstein over Yves Montand en Virtual Zone tot André Hazes. Maar naast The Riddle stak er eentje bovenuit: "Je Veux" van Zaz is voor mij onlosmakelijk verbonden met de Ventoux, maar het past altijd, hoor, ook als ik er niet ben.

Je veux d'l'amour, d'la joie, de la bonne humeur.
Ce n'est pas votre argent qui f'ra mon bonheur.
Moi j'veux crever la main sur le cœur!

Allons ensemble, découvrir ma liberté.
Oubliez donc tous vos clichés,
Bienvenue dans ma réalité!

Zaz - Je Veux

GPS DATA
Afstand vandaag: 56,38 km
Afstand totaal: 2.180,01 km
Afstand to go: 0 km
Hoogtemeters vandaag: 1.826
Hoogtemeters totaal: 22.974
Hoogtemeters to go: 0

13-14/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TWENTY-TWO & TWENTY-THREE: La Douce France

SIMPSON-DAY

Exact 57 jaar geleden was het gisteren. Op 13 juli 1967 liet ex-wereldkampioen Tom Simpson het leven op ruim een kilometer van de top van de Mont Ventoux.

Volgens de overlevering zou hij aan Café l'Observatoire in Bédoin, aan de voet van de Ventoux, nog een glas cognac achterover gedrukt hebben. Renners nuttigden toen wel eens alcohol om de pijn te "verzachten". In zijn achterzakjes vinden ze 3 ampoules met amfetamines, waarvan de helft gebruikt was. Maar het was ook heet die dag, boedheet! Een precieze doodsoorzaak is er nooit vastgesteld. Was het doping, was het uitputting of was het de hitte waartegen Major Tom blijkbaar ook niet zo goed kon, getuige een eerdere zonneslag. Velen houden het op een combinatie van al deze factoren. 

Wat zeker is, is dat hij diep kon gaan, en zelfs toen het niet meer kon, wou blijven doorgaan. Zijn laatste woorden waren: "put me back on my bike". Dat lukte nog één keer, maar Tom was uitgetrapt en stuikte in elkaar en blies zijn laatste adem uit in het legendarische maanlandschap boven op de kale. 

Ter ere van deze fantastische coureur werd een gedenkteken geplaatst dat in de loop der jaren alsmaar verstevigd werd om aan de natuurkrachten op de Ventoux te kunnen weerstaan. Het is tegenwoordig een mooie trap geworden met bovenaan een mooie ronde steen. 

Omdat ik er dit jaar nog niet geraakt ben, post ik hier een foto van vriend Hans waarmee ik vorig jaar op 13 juli naar boven reed. Hans droeg voor de gelegenheid een truitje dat hij kreeg van één van de dochters van Simpson. 

Helaas is het me dit jaar niet gelukt om naar boven te rijden op deze memorabele dag. Zoals ik in de blog van vrijdag al aangaf, werd het vrijdagavond laat en werd het plan al opgeborgen. Het werd een lange rustdag met een lekkere BBQ, aangestoken door roetpiet Rube. 

LE QUATORZE JUILLET

In de loop van de dag voor le quatorze juillet vatten we het idee op om met z'n vieren (liefje, de zonen en ikzelf) de reus van de Provence te temmen. We reserveerden elektrische mountainbikes voor mijn 3 kompanen, maar vanochtend werd ik ziekjes wakker en hebben we het plan nog maar eens moeten uitstellen. 

Het werd vandaag een rustig dagje dus. Onverwachts kreeg ik bezoek van mijn "bruur", Vanessa en de kinderen, waarvan er 2 de nichtjes zijn van onze lieve Katrijn.

De dag sloten we af bij la mamma van de Pasta e Basta: krachtvoer steken om morgen de nodige hoogtemeters te overwinnen. In mijn tiramisu zag ik met veel verbeelding toch alvast de Kale Berg.

Morgen is het dus eindelijk V-day! Deze keer voor echt! 

SONG OF THE DAY 

Een ode aan Major Tom, niet dat het lied voor hem geschreven is, is op zijn plaats. 

David Bowie - Space Oddity

GPS DATA

Afstand vandaag: 0 km

Afstand totaal: 2.123,63 km

Afstand to go: -23,63 km 

Hoogtemeters vandaag: 0

Hoogtemeters totaal: 21.148

Hoogtemeters to go: -148

12/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TWENTY-ONE: Liefje est arrivée

LE FLANDRIEN

Na de duurste overnachting van de voorbije drie weken (aan een zogenaamd vriendenprijsje), maar na een fijn ontbijt bij Désirée & Pieter, fietste ik samen met Jolande & Hans richting Le Flandrien in Bédoin. We reden niet over de drukke D974 maar binnendoor over mooie weggetjes via Caromb, Saint-Pierre-de-Vassols en onder Crillon-Le-Brave door. Een drietal kilometertjes extra, maar veel veiliger en vooral veel pittoresker. Aangekomen in Le Flandrien, namen we een foto bij de coole ouderwetse camionette en installeerden we ons op het terras. Ik nam een Zero Epo om te beginnen, een heerlijke mocktail met oa vlierbloesem.

Jolande & Hans gingen even het stadje in en voor mij was het echte aftellen op de aankomst van liefje begonnen. Op mijn horloge zag ik dat het ondertussen half past beer o’clock was geworden en dus bestelde ik me een eerste Karmelietje. Liefje liet ondertussen weten dat ze wat file had gehad en dat ik nog wat langer ging moeten wachten. Geen nood, want in de Flandrien is het aangenaam vertoeven. Nog voor ze aankwam, waren Jolande & Hans weer bij me komen zitten. Samen keuvelden we nog wat en voor ik het goed en wel door had, kwam daar een prinsesje aangewandeld met haar 2 zonen.

Een innige omhelzing en dikke smakkerd later, waren we weer helemaal verenigd. We bestelden nog wat te drinken en meteen ook iets om te eten. Vooral de jongens hadden reuzehonger. Het was immers al half 3 en ze hadden sinds ’s morgens haast niet meer gegeten. Spaghetti voor de jongens, broodje fafoulette voor liefje, broodje canniboulette voor mezelf! Alles werd zeer gesmaakt!

Ondertussen hadden we ook al afscheid genomen van Jolande & Hans. We spreken zeker weer af in de lage landen!

COL DE LA MADELEINE

Volgende stap: de col de la Madeleine richting Malaucène. Liefje en de jongens met de auto, ik per fiets. De col de la Madeleine is een meeslepende meanderende montée, heet dan wel col, maar stelt niets voor in vergelijking met haar naamgenoot in de Alpen of met bijvoorbeeld de Mont Ventoux. 6 kilometertjes klimmen aan geen al te gekke percentages en met 3 dalende stukjes erin. Peanuts als je iets of wat getraind bent of bijvoorbeeld 20 dagen aan een stuk voor wat hetere vuren hebt gestaan. Het duurde dus niet gek lang vooraleer ik aan de deur van ons huisje stond waar liefje en de jongens net de check-in achter de rug hadden.

CLOS SAINT-MICHEL

We verblijven op het domein Clos Saint-Michel. Hier kan je lodges en hotelkamers huren en je kan hier ook naar de wellness & spa. Maar wij hebben villa “Les Rosiers” weten te strikken met privétuin en –zwembad! Een niet onaardig optrekje omgeven door olijke olijfbomen en oogstrelende oleanders. Ooooooh wat mooi! We voelden ons er alleszins meteen thuis en zijn niet van plan volgende week naar huis te komen.

We laadden de auto uit, installeerden ons en reden meteen naar de winkel voor wat eten en drinken voor de komende dagen. Voor het winkelbezoek bezochten we eerst de vrienden op de camping aan wie ik liefje nog moest voorstellen. We ddronkenmet zijn allen een aperitiefje, ddedendaarna onze boodschappen en staken “thuis” de BBQ aan. Ik kreeg van liefje ook nog een superleuk T-shirt cadeau van La Machine! 🥰 

Het wwerduiteindelijk een heerlijke, gezellige en bijgevolg erg late avond. Het plan “Ventoux op Simpson-day” werd meteen opgeborgen. Die klim komt nog wel!  

SONG OF THE DAY 

Ti sento

La musica si muove appena

Ma è un mondo che mi scoppia dentro

Ti sento

Un brivido lungo la schiena

Un colpo che fa pieno centro

Mi ami o no?

Mi ami o no?

Mi ami

Matia Bazar - Ti Sento

GPS DATA

Afstand vandaag: 23,15 km

Afstand totaal: 2.123,63 km

Afstand to go: -23,63 km 

Hoogtemeters vandaag: 394

Hoogtemeters totaal: 21.148

Hoogtemeters to go: -148

11/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TWENTY: Montagne de Lure & (Camping) Le Ventoux

VROEGE VOGEL
Met veel goesting en nog meer voorbedachten rade, stond ik vandaag al om 5u45 op! De hygiënische zorgen, het inpakritueel, het stevige ontbijt en het donderdagse radio-interview nemen anderhalf uur in beslag. Om 7u15 verlaat ik vastberaden het schitterend schone Sisteron en baan ik me een weg door de prachtige paarse Provence.

MAGNIFIEKE MONTAGNE DE LURE
Een 7-tal kilometertjes duurt de opwarming. Daarna kom ik aan in Valbelle en is het klimmen geblazen. De Montagne de Lure is van hieruit 24km lang aan een gemiddeld stijgingspercentage van 5%. Jawel, dat zijn toch 1200 hoogtemeters op nuchtere fietsbenen.
De Montagne de Lure wordt ook wel het zusje van de Mont Ventoux genoemd. De uit gelijkaardig gesteente omhoog getrokken berg, eindigt op het Signal de Lure ook in een maanlandschap dat ik gisteren op weg naar Sisteron al kon bewonderen.
In het begin van de klim vertoont zij (want het is een zusje) voor mij ook gelijkenissen met wat ik vorig jaar op Col de la Machine zag, meer bepaald de gigantische dwarse rotswanden die je vanaf de Cirque de Combe Laval in de Vercors ook ziet. Maar alles is wat kleiner hier. Zowel die rotswanden, als dat fameuze maanlandschap.
Het was dan misschien wel erg vroeg, maar om tijdens een hele klim van 24 kilometer slechts één lotgenoot tegen te komen, was op z’n minst verontwaardigend te noemen. Het is hier prachtig, Sisteron is een prima uitvalsbasis! Beste mensen, allen daarheen!
Gelukkig kwam ik wel veel dieren tegen en voelde ik me toch niet zielsalleen op de wereld. Tientallen hagedisjes vluchtten de berm in wanneer ik met rasse schreden naderde en ik zag een mini reetje wegspringen. Verder ook een vis! Wat zeg ik? Dat was heel geen vis! Het was een vogel! Veertien (!) bruine vogels! En even verder een fret, die ik Anton noemde. De toekans lieten zich weer van hun meest buitengewoon schuwe kant zien. Niet dus! Jammer!
Op zowat 3 kilometer van de top, fiets je door het maanlandschap, maar dat ziet er dan toch wat vredelievender uit dan op de Ventoux. Het grijze puin is nog vrij schaars en je rijdt zelfs tussen geweldige groene weides door met goudgele bloemetjes en met hier en daar wat grijs puin. Een zalig zicht. Toen ik helemaal boven kwam, werd ik toch weer even een beetje emotioneel. Het was toch weer een ferme inspanning en het begint misschien toch wat allemaal te wegen stilaan. Ook het feit dat ik bijna aan het eind van het avontuur ben, zal wel meespelen.
Op de top werd ik hartelijk begroet door een Frans koppel dat aan een stevige wandeling bezig was. Monsieur Julien stelde voor om me bij het mooie bord te vereeuwigen terwijl Madame Juliette me vol interesse en bewondering vragen stelde over mijn avontuur. Oprecht vriendelijke mensen waarvan ik na een kwartiertje afscheid nam.

SUKKELEND NAAR SAULT
De afdaling verliep vlot. Ik zag wel dat Fabrice Teofilo hier onlangs geweest moet zijn. Wie anders zou “Allez Les Suisses” op de weg schilderen!?
Na de afdaling wist ik dat ik nog een helling van 8km zou krijgen en ik dacht dat het daarna wel in dalende lijn tot Sault zou gaan. Vol goede moed vatte ik de klim aan en relatief snel lag ie achter me. Maar wat daarop volgde, viel even zwaar tegen. Het glooide voortdurend en alles wat nog omhoog ging, hakte er nu toch serieus in!

Na bijna een uur langer ploeteren dan verhoopt, kwam ik aan in Sault, aan de voet van de Mont Ventoux. Ik nestelde mij op het terras van Le Siecle waar je op het pittoreske Provençaalse plein terecht kan voor een behoorlijk bijdehandse bediening en een tongstrelende tarte tatin. Althans, dat kon tot vorig jaar, want niet alleen de bediening liet te wensen over, de tarte tatin was een aanfluiting in vergelijking met wat we hier gewoon waren. Enfin, de calorieën waren binnen en ik ben het daar snel afgebold. A plus jamais!
Het hele tarte tatinfiasco werd ’s avonds gelukkig goed gemaakt met een overheerlijke tarte au citron meringuée. Merci, Désirée! 😘

ET MAINTENANT MAMAN?
De bedoeling was in Sault te overnachten en de dag erna de Mont Ventoux te beklimmen. Maar ik had gezien dat er op amper 42km van Sault een leuke camping lag. Ik had er toch nog maar 100 gereden vandaag en die 42 konden er gerust nog bij. Voor wie weet over welke camping het gaat en het gebied kent, weet ook dat die 42 kilometer eigenlijk peanuts zijn. Letterlijk 38 ervan gaan in dalende lijn, waarvan een slordige 20 me door de grandioze Gorges de la Nesque loodsten. En dit pientere plan zat uiteraard al enkele dagen in mijn hoofd...

Omstreeks 16u15 kwam ik weliswaar tamelijk afgepeigerd aan op mijn favoriete camping met toepasselijke naam: Camping Le Ventoux. Daar werd ik met open armen ontvangen door mijn goede vrienden Désirée en Pieter uit het Nederlandse Genhout. Ik ontving ook meteen de prijs van de strijdlust én een ijskoude Karmeliet die me smaakte alsof ik er al 3 weken geen meer gehad had! Oh wacht… Dat was ook minstens zo! Maar ik kan jullie verzekeren, gesmaakt heeft ie! En de tweede trouwens ook!
Ook Meeke en Henk kwamen samen met ons aperitieven. Ik had hen vorige zomer jammer genoeg gemist en we kwamen tot het besef dat het dus al 2 jaar geleden was dat we elkaar nog zagen, maar het voelde aan alsof het gisteren was. Niet veel later schoven ook Jolande en Hans hun stoeltjes bij. Ook met hen heb ik altijd een ontzettend leuke band hier op de camping. Jammer genoeg vertrekken ze overmorgen richting Spanje en zit er geen echt fietsritje samen in dit jaar. Maar het was weer een supergezellig weerzien en we klonken op ieders gezondheid!

PETER’S PLAN
Het was uiteindelijk een werkelijk waanzinnig waardevolle dag geworden en van mijn omweg had ik geen spijt. Omdat ik toch wel erg diep geweest was en al even diep in het glas zou kijken (check!) had ik me voorgenomen om morgen gewoon tot de Flandrien te fietsen, daar te wachten op het liefste liefje en haar zotte zonen om dan in te checken in ons zomerhuis met zwembad en zaterdag of zondag mijn bikepackingavontuur te beëindigen op de top van de Kale Berg.

SONG OF THE DAY
Eén van mijn lievelingsliedjes mocht niet ontbreken in de reeks. Het is een paar keer door mijn oortje (enkel rechts op de fiets!) gepasseerd en vandaag kwam het opnieuw voorbij. Society van Eddie Vedder werd geschreven voor de prachtige prent Into The Wild. Na, bij wijze van spreken, 3 weken uit de society (lees: een wereld met bekenden om me heen) geweest te zijn, kwam daar vandaag een einde aan.

Eddie Vedder - Society

GPS DATA
Afstand vandaag: 142,34 km
Afstand totaal: 2.100,48 km
Afstand to go: -0,48 km 😅
Hoogtemeters vandaag: 2.085
Hoogtemeters totaal: 20.754
Hoogtemeters to go: 246 > dat wordt een kleine Ventoux

10/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY NINETEEN: Gap > Sisteron

5.000 EURO!!!

We beginnen vandaag met heuglijk nieuws... Het (zogenaamde) doel van 5.000 euro is overschreden! Dank jullie hartelijk allemaal! 💛💛💛 

Toen ik het nieuws daarnet binnen kreeg, deed het toch wel wat met me en ik ben ook vooral blij dat ik het rechtstreeks van Katrijn zelf te horen kreeg! Ze had een moeilijke dag vandaag, maar dit verlicht de pijn dan toch weer, al is het maar, heel eventjes! 

Maar laten we vooral niet stoppen! Daar mag gerust nog eens 5.000 euro bovenop! Sponsoren kan rechtstreeks op de crowdfundingpagina van de KU Leuven! Vanaf 40€ is er een fiscale aftrek van 45%! 

RUSTIGE DAG

Aangezien ik gisteren de pittige 36km tussen Lac de Serre Ponçon en Gap al voor mijn rekening nam, werd het vandaag een easy dagje van ongeveer 60km. Toch begon de dag weer met klimwerk, maar in vergelijking met de megabulten van de laatste dagen, was het balkon van Rousine met 120 hoogtemeters maar een mager A-cupke. Nu, als je deze helling vanuit het pittoreske Tallard, en dus vanaf de andere kant doet, lijkt ie me al een heel stuk pittiger en vooral ook heel mooi!

IK GA OP REIS EN IK NEEM MEE

Ondertussen kreeg ik berichten van het thuisfront wat er nog allemaal van thuis mee moest met liefje, die morgen met de auto richting Frankrijk komt, weliswaar in 2 etappes. 

Toch weer fijn van de mama dat ze alles klaar wou leggen. Mama, die er altijd is, no matter what! ❤️

Ik vroeg ook of ze Jente en Milan kon meesturen, je weet wel, die topkappers van Bij Die 2! Maar dat kon ze niet garanderen. 

MATERIAALPECH

Het kon niet uitblijven, maar ik ben er toch serieus van gespaard gebleven... Voor de tweede keer had ik een leegloper achteraan. In La Saulce heb ik me in de schaduw even aan de kant gezet, nieuwe "melk" in de band gedaan en gepompt alsof mijn leven ervan afhing. Een tiental minuutjes en een sappige gele nectarine later was het en avant avec le chèvre! 🐐

ADIEU LES ALPES, BIENVENUE EN PROVENCE

Stilaan maar zeker liet ik de Alpen achter me en reed ik alsmaar meer richting het Zuiden en dat liet zich meteen merken. Nog geen 2km na het plaatje "département des Alpes de Haute-Provence" werden niet alleen ogen, maar ook de neus verwend met de paarse pracht die de Provence siert: la lavande! 💜

Een oogverblindend mooi veld met een betoverende achtergrond deed me een eerste keer stoppen. En het zou niet de laatste keer zijn! Op de korte afstand die ik nog moest afleggen tot Sisteron, kwam ik nog 6 fantastiche velden tegen, één voor één gelegen in een goddelijke omgeving. Oh ja, ik heb onderweg wat lavendel geplukt voor liefje! 🥰🤫

ZUSJE

En plots dat andere, voor mij, zo Provençaalse zicht. Een kale berg! Niet dé kale berg, maar het zusje van! Prachtig om deze voor het eerst te mogen aanschouwen. Dat zusje zal overigens mijn ontbijt zijn voor morgen! Wat kijk ik er naar uit! 

GEZANGEN

En net als gisteren, toen er iemand "goed gedaan, man" op me riep, was ook vandaag het einde van de rit euforisch! Ik werd namelijk toegezongen! Neen, deze keer niet door liefje via de LiveTrack, noch door mezelf, maar het heerlijke geluid van les cigales stuwde me de laatste kilometers vooruit tot in Sisteron. 

SISTERON

Sisteron is de parel van de Haute-Provence, stad van dichters, kunst, een prachtige rots, pittoreske straatjes en blijkbaar ook van een start van een tourrit in 2010. Warm, gezellig, Provençaals! Thuis! 💜

SONG OF THE DAY 

Ik begon mijn avontuur in Duitsland en fietste tot in Ostiglia voortdurend Zuidwaarts. Van daaruit tot gisteren ging het voortdurend richting Westen en sinds gisteren rijden we weer naar het Zuiden. Ik keer graag terug naar het Zuiden en mijn favoriete band zingt dat in het Spaans: Vuelvo Al Sur... 🌞

Gotan Project - Vuelvo Al Sur

GPS DATA

Afstand vandaag: 58,18 km

Afstand totaal: 1.958,14 km

Afstand to go: 141,86 km

Hoogtemeters vandaag: 523

Hoogtemeters totaal: 18.669

Hoogtemeters to go: 2.331

09/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY EIGHTTEEN: Col de L'Izoard > Lac de Serre Ponçon > Gap 

COL DE L'IZOARD

Gisteren kocht ik spek en eieren die mee voor een stevig ontbijt zorgden. Na de afwas en het in gereedheid brengen van de fiets was het half 8: beter één vroege vogel in de hand, dan 10 hoge bomen die veel wind vangen. Of hoe zat dat ook weer?

De Col de l'Izoard hakte er meteen in. De benen waren nog niet volledig hersteld en bij percentages boven de 7% was het toch harken. Maar na ruim een kilometer vlakte het wat af en kon ik wat op souplesse rijden en kreeg ik de spieren in gereedheid voor wat komen zou. Meer nog, de Izoard is een lieve col: in de eerste 7 kilometers (van de 19km in totaal aan 6,1% gemiddeld en 1174 hoogtemeters) krijg je 2 keer een afdalinkje om de benen even helemaal los te schudden. 

Maar vanaf dan begon het serieuze werk, al genoot ik toch vooral van het mogen en kunnen klimmen, van het lekkere asfalt en van de adembenemende uitzichten alweer. 

Eén grote ergernis: 10 kilometer lang, helemaal tot boven, liftten er tot zeker 50 vliegen mee. Die kruipen dan over je handen, komen op je gezicht zitten... heel vervelend! Automatisch wil je ze af en toe wegslaan, maar dat helpt natuurlijk niet en je verliest alleen maar meer energie. 

Net onder de Refuge Napoléon hield ik even halt om een foto te maken. Het was zelfs moeilijk om er eentje te maken zonder photobombing flies!

Boven staat een prachtig monumentje om aan te duiden dat je op 2360m hoogte bent en de Col bereikt hebt. Perfecter kon de timing niet zijn, want de zon stond pal achter de gemetste schoorsteen. 

De Duitse motard Oliver vroeg of ik een foto van hem kon nemen, hij deed hetzelfde voor mij. En we trokken ook samen nog een selfie. Oliver is ook met de tweewieler onderweg vanuit het Noorden van Duitsland en reisde al door België, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Italië, opnieuw Frankrijk en was nu op weg naar Andorra. Let wel: zijn tweewieler zegt vroem vroem en gaat dus iets vlotter vooruit dan mijn vehikel. 

PICKNICK

Na het eerste deel van de fantastische afdaling zag ik een fonteintje met drinkbaar water en stopte voor een remplissage. Er stond een soort picknickbank onder een abri en die wendde ik aan om te doen waarvoor hij bestemd is: picknicken! Wel ja, het menu was karig en bestond uit een Franse saucisson, Camembertchips en water! 

GORGES

Na het tweede deel van de afdaling kwam in de Gorges de Guil terecht. Je rijdt tussen machtige rotspartijen, waarvan de wanden soms voorover lijken te leunen alsof ze over je schouder heen willen kijken. De talloze borden die waarschuwen voor vallende stenen, boezemen best wel wat angst in. Zo een blokje op je dak en je zal het wellicht niet kunnen navertellen. Maar het was genieten. Vele tunneltjes, de oneindige diepte rechts van me en met momenten uitzichten die je zin geven om schilder te worden. 

LES BALCONS DE LA DURANCE

Verderop bleef mijn mond openvallen van zoveel natuurlijk schoon. Nu waren het de balkonnetjes van de Durance die voor de adembenemende landschappen zorgden. De Durance zag je bij wijze van spreken kilometers lager haar weg banen door een zonovergoten vallei tussen feeërieke weides door en met de ene Alpentop na de andere die over al dat schoons waakte. Ik kreeg er haast niet genoeg van, maar plots daal je af en rij je de heftig stromende rivier over op weg naar weeral andere mooie oorden. 

L'HISTOIRE DE LA FILLE DU BOULANGER

En dan kom je toe in Savines-Le-Lac, eindpunt (?) van deze dag, ware het niet dat ik daar toch een beetje anders over begon te denken. 

Ik stopt bij een gezellige boulangerie waar ik een pannini poulet (6,50€) en een cola bestelde (2€). Dat is dan 4€ zei het boulangerinneke. Normaal ben ik hierin eerlijk, maar ik was wat van mijn melk omdat er iemand naar mij aan het zwaaien was: een tarte au citron merenguée staarde me diep aan en ik hoorde het roepen: "koop mij, eet mij"! Aangezien het taartje er nog moederziel alleen lag, vroeg ik aan het boulangerinneke om het gebakje even aan de kant te leggen voor mij en dat ik na de pannini wellicht nog wel een vakje zou vrij hebben in mijn maag. Ze lachte en deed wat ik vroeg. 

Na de smakelijke pannini, die ik op een leuk terrasje verorberde, liep ik terug naar binnen, ik knikte en de tarte au citron lag al op de toonbank. Het is mijn allereerste deze zomer, maar wees gerust: lang niet de laatste! 

LAC DE SERRE PONÇON 

Na het verkwikkende bezoek aan het bakkertje, reed ik de fantastische brug over die het meer van Serre Ponçon in tweeën deelt. Een prachtig hemelsblauw meer tussen de bergen!

Ik had eerst het idee opgevat om hier op camping te gaan, maar de benen waren nog relatief fris en de 36km naar Gap, weliswaar met nog eens 600 extra hoogtemeters, zag ik nog zitten. In een tentje slapen zou wellicht ook niet de beste nachtrust opgeleverd hebben. Ik had namelijk gehoord van lokale weerman François Leplusfââché dat het 's nachts niet echt afkoelt.

OP EN NEER NAAR GAP

Drie pittige hellingen kreeg ik nog voorgeschoteld, maar vooral de hitte en de zeer schaars aanwezige schaduw vormden de grote uitdaging. Voldoende drinken is dan de boodschap. Toen ik de bidons met ijskoud water uit een fontein in Chorges bijgevuld had en ik er een eerste keer van dronk, moest ik denken aan trouwe volger Bert Bastiaens, die me via de LiveTrack vaak stuurt dat ik goed moet drinken. Ik had hem vandaag vreemd genoeg nog niet gehoord, maar als bij toeval kreeg ik geen twee minuten later een boodschap van hem binnen: "hey Pé, druk vandaag, morgen ga ik beter kunnen volgen. Vergeet niet te drinken hé!". Dat zijn de heerlijke momenten! 

Tijdens de laatste klim, voelde ik de energie wegstromen. Het was me ook al een fameuze rit geweest. Bijna boven staan er 3 ezels me aan te gapen vanuit een wei. Bij mezelf dacht ik: "wat is het jong, stomme ezel!?". Ik moest hardop lachen bij deze idiote gedachte.

Een paar honderd meter verder zat de klim erop. Iemand riep heel enthousiast: "goed gedaan, man!". Er was geen mens in de buurt. Dat was ikzelf! Ik vond dat ik het verdiend had. 

GAP

Vanaf die top was het nog 10km zalig afdalen tot in Gap, alwaar ik me, in mijn gezouten broek (!), op een mooi terrasje nestelde en me een halve liter Gallia Blonde bestelde. Die smaakte me al bijna even goed als een vers getapte Cristal uit De Gouden Tak! Daar kan natuurlijk niets boven als het op pils aankomt! Ik mis De Gouden Tak wel, maar niet lang meer voor ik er weer zal mogen opdraven en zelf ook weer kan gaan genieten van de heerlijke gerechten en drankjes! 

LE BISTROK

De dag sloot ik af met "Le Bao Burger du Bistrok". Dit was een groen, Koreaans broodje met echte steaks, gekarameliseerde ui en een lekker sausje ertussen, geserveerd met een puree van zoete aardappel. Jammie hoor! 

SONG OF THE DAY 

Mijn liefje weet wanneer ik het wat moeilijker heb en is dan, als ze kan, zeer aanwezig op de LiveTrack. Vandaag zong ze zelfs een liedje voor mij en kijk, het is gewoon de song of the day geworden! Dankjewel, liefje! 🥰

Clouseau - Fiets

GPS DATA

Afstand vandaag: 121,81 km

Afstand totaal: 1.899,96 km

Afstand to go: 200,04 km

Hoogtemeters vandaag: 2176

Hoogtemeters totaal: 18.146

Hoogtemeters to go: 2.854

08/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY SEVENTEEN: Col du Télégraphe & Col du Galibier 

KATRIJN & SMILE FOR LIFE

Vooraleer we aan de dagbespreking beginnen, wil ik toch nog eens de aandacht vestigen op waarom ik dit doe. Mijn hoofddoel was om Katrijn extra moed te geven in haar strijd tegen die venijnige ziekte. Ik ben ervan overtuigd dat ze wat extra moed gevonden heeft en we houden ook veel contact met mekaar. Soms stuurt ze me excuserend dat ze niet meteen kan antwoorden omdat ze een dipje heeft, maar Katrijn is de laatste die hiervoor sorry moet zeggen! No need for that, just drink a good cup of Joe my friend! 

Ik denk veel aan haar en wou dat ze het allemaal van veel dichterbij kon beleven!

Wie Katrijn zegt, zegt ook Smile For Life! 

Met Smile For Life willen we de aandacht vestigen op het belang van orgaandonatie! Voor het wetenschappelijk onderzoek zijn de centjes meer dan welkom! De meesten onder jullie (zoniet iedereen) hebben ongetwijfeld al een bijdrage geleverd mits een aankoop van een T-shirt, gadget of snoepjes of door sponsoring op de crowdfundingpagina van de KU Leuven. 

Toen ik mijn project daar voorstelde, moest ik een doelbedrag opgeven. Dat hebben we op €5.000 laten zetten en daar zijn we ook bijna! Maar de teller staat nu toch al een hele week op €4.690. De kaap van €5.000 is binnen handbereik! Wie oh wie helpt ons om het magische bedrag of nóg meer te behalen? 🙏

Hoe dan ook wil ik iedereen nogmaals hartelijk danken voor de vele donaties! 😘

LE JOUR DU COL DU GALIBIER

Naar deze rit heb ik enorm uitgekeken! De Col du Galibier spreekt tot de verbeelding en moest eindelijk van die bucketlist af. 

Om 6u kroop ik uit de slaapzak en nog geen uur later was het sanitaire ochtendgedeelte en het afbreken van de tent een feit. De fiets, die in beveilgd fietslokaal stond, maakte ik alvast rijklaar. 

Tijdens het ontbijt in het nabijgelegen hotel, kreeg ik Chris van BOO Radio aan de lijn voor een nieuw interview. Na een vlotte babbel stak ik mezelf goed vol met chocoladebroodjes, croissants en versgebakken stokbrood met brie en ham. En koffie natuurlijk! Lots of it! 

Om 8u15 duw ik op het knopje van de GPS. En avant! 

COL DU TÉLÉGRAPHE 

Voor je aan de Galibier kan beginnen, moet je vanuit Saint-Michel-de-Maurienne eerst de Télégraphe op, 12km aan gemiddeld 7,1%, goed voor ruim 800 hoogtemeters. Ik nam me voor om 3 keer te stoppen, maar het liep zo goed dat ik pas ruim over halfweg een eerste keer stopte. Dit was tevens een noodgedwongen stop aangezien ik 's ochtends één van mijn bidons kapot had laten vallen en daardoor met slechts een halve liter water (in bidon) op pad was. Ik had gelukkig wel nog een plastic flesje mee dat ik daar dan overschonk in mijn nog intacte bidon. 

Een kilometertje na die eerste stop, kwam ik gemeentearbeiders tegen. De ene zat in een machine om de berm te maaien, de andere stond iets verderop het gras en onkruid tussen de dikke stenen te kortwieken met een kantenmaaier. Vakmannen, dat zag je zo! Ze gebruikten immers materialen van Geurts H & Zn uit Spouwen! Geen wonder dat de Col du Télégraphe er weer piekfijn bijligt! 🥰

De kantenmaaier legde zijn werkzaamheden even stil toen hij me zag komen aanrijden en riep: "Bravo Romain!", doelend op Romain Bardet die vorige week nog een touretappe won. Ik riep terug: "je suis vieux, je suis plutôt Virenque". Hij lachte en maaide verder.

Vandaag was een magische dag, want ik kreeg ook van andere fietsers, alsook van een motard dikke duimpjes omhoog en tot 2 keer toe "respect" te horen. Dat doet een mens goed! 

De top van de Télégraphe haalde ik uiteindelijk moeiteloos, verplicht fotootje trekken bij het bordje en ju, afdalen naar het mooie Valloire. 

VALLOIRE

Veel volk in het stadje! Het is er dan ook reuzegezellig en draait zowel 's winters als 's zomers op volle toeren. Ik kocht er een nieuwe bidon, zonnecrème factortje 50 voor mijn kreeftenhuidje, een cola en ik vulde mijn 2 bidons met ijskoud water van de fontein op de Place de la Mairie, waar de jeugd het niet altijd even veilig hield met go-cars (voor de mensen van de kust: dijkwahentjes).

COL DU GALIBIER 

De eerste hectometers lopen meteen goed op, maar dan volgen enkele gezapige kilometers en denk ik bij mezelf: "is het dat dan!?" Maar het is er waanzinnig prachtig en net over halverwege van de 17km lange col aan 6,9% met 1200 hoogtemers, stopte ik even aan een berghutje voor een Orangina en vooral om de bidons weer bij te vullen.

Nog 'maar' 8km, ik zou er zo zijn! Maar toen begon het toch hennig zwaar te worden! Papa stuurde op een gegeven moment via de LiveTrack dat het zwaarste stuk quasi voorbij was, maar in realiteit bleef dat precies toch maar duren, al had dat wellicht meer met vermoeidheid te maken. Ook stuurde hij op een gegeven moment dat ik nog 500 hoogtemers moest overbruggen. Mijn GPS gaf op dat moment 400 aan. Ik hoopte dat die laatste gelijk had! Achteraf heb ik dan gemerkt dat het netwerk op de Galibier niet altijd even goed was. Boven op de top kreeg ik plots heel wat binnen.

Op 5km van de top ben ik even in het gras gaan zitten om mijn meegesjoepte stukjes stokbrood op te eten. Ineens doorrijden ging toch niet lukken en is ook geen must met deze zware fiets. Onthaasten en genieten van een fenomenaal uitzicht terwijl je op Franse brie kauwt. Avec plaisir, monsieur! 

Net toen ik weer wou lanceren, zag ik een marmot en het is me zelfs gelukt een foto te maken. De legende zegt dat wanneer je een marmot ziet tijdens de beklimming van de Galibier, je het jaar nadien La Grande Marmotte moet rijden! Ik weet dus al waarvoor ik ga moeten trainen! 

AU SOMMET

Aankomen op de top van een col is altijd speciaal. Er staat altijd wel wat volk dat je aanmoedigt en begroet, je wil die foto bij het bordje waarop, in dit geval, "Col du Galibier - altitude 2642m" staat en gaapt dan nog wat in de verte, genietend van de absoluut krankzinnig mooie uitzichten. 

Voor mij was deze aankomst blijkbaar nog veel meer dan dat. Na het (laten) nemen van de foto's aan het bordje, liep ik ineens vol. Ongetwijfeld een combinatie van allerlei factoren: dat ik zolang naar deze rit had uitgekeken, de inspanning, de decompressie, de onvoorstelbaar mooie natuurpracht en zeker ook het feit dat je dit alles voor iemand doet die hier niet eens op deze top kan komen staan, al was het maar voor heel even om er samen van te genieten. Ik liet mijn tranen de vrije loop. 🥲

OPGESCHRIKT

Net voordat ik ging afdalen, kreeg ik wel nog breaking news binnen van Michel waarvan ik toch wel moest schrikken! Pommelien zou niet de zomerhit worden dit jaar! 😱

BRIANÇON 

De afdaling van de Galibier verliep feilloos en freewheelend bereikte ik na in totaal 72km Briançon. Hier zou ik een studiootje huren zodat ik zelf nog eens iets kon koken. 

Maar ipv inchecken om 16u, kon dat pas om 18u. 2u lang op een terras moeten doorbrengen. Geloof me, ik maak daar dan het beste van, maar je moet dan nog winkelen, koken, kleren wassen, douchen enz... 

Ik dacht bij mezelf. Typisch Frans alweer! Frankrijk is een heel mooi land, alleen jammer dat er zoveel Fransen wonen! Wellicht ben ik daarom zo graag aan de Ventoux! Mijn lievelingscafé/taverne wordt uitgebaat door Vlamingen, mijn favoriete camping door Nederlanders, de Pasta e Basta door Italianen en het zeer gezellig restaurantje "A Ventoux", dat bij het Château des Croix des Pins hoort, wordt dan wel uitgebaat door een Française, maar die kan Vlaams! 

SONG OF THE DAY 

Het einde is in zicht, maar ik heb nog niet gevonden wat ik zoek: de top van de Ventoux en het weerzien met liefje! 🥰

I have climbed highest mountains

I have run through the fields

Only to be with you

...

But I still haven't found what I'm looking for

U2 - I Still Haven't Found What I'm Looking For

GPS DATA

Afstand vandaag: 72,71 km

Afstand totaal: 1.778,15 km

Afstand to go: 321,85 km

Hoogtemeters vandaag: 2108

Hoogtemeters totaal: 15.970

Hoogtemeters to go: 5.030

07/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY SIXTEEN: La douce France

COLLE DELLO MONCENISIO DEEL 1

De colle dello Moncenisio bestaat uit 2 delen, eentje van 15km en eentje van 13km, vandaar deel 1.

Na het ontbijt, Papardelle alla Susa di Pietro, sprong ik om klokslag 8u op de fiets! Ik had heel erg goed geslapen in het bed van wijlen Luigi en Isabella en begon dan ook goedgemutst aan de zware etappe. 

Na exact 1 kilometer begon de klim. De eerste 5km ervan verliepen gezapig, de stijgingspercentages bleven beperkt en de zon kwam af en toe eens piepen. Ik reed Novalese binnen en zag hoe 2 kranige dames een marktkraampje aan 't opzetten waren om perziken, nectarines, abrikozen en courgetten aan de man te brengen. Ik bestelde een heerlijk sappige nectarine, die ik meteen opat, en vervolgde mijn weg naar boven.

Vanaf Novalese begon toch stilaan het serieuze werk. De percentages zakten niet meer onder de 8%, maar door de vele aanmoedigingen via de LiveTrack, reed ik met een grote smile naar boven. C'est bon pour le moral! 

Eigenlijk rij je van (haarspeld)bocht naar (haarspeld)bocht en kruis je via bruggetjes regelmatig het riviertje dat zich watervalgewijs een weg naar beneden baant. Ik was jaloers op al dat water. Dalen, dat kan ik ook, hoor! 

De laatste 5km waren hors catégorie! Er zaten passages in tot 16% die soms wel enkele honderden meters aanhielden. Zwoegen, sleuren, harken en gewoon blijven gaan. Meter voor meter, hoogtemeter voor hoogtemeter. 

De beloning was het idyllische boerenbergdorpje Moncenisio. De geur van vers gemolken koeienmelk en bijhorende vlaaien baande zich een weg door de smalle straatjes waaraan aan beide kanten rijhuisjes lagen met toepasselijke muurschilderingen en sjofele balkonnetjes. Iets voorbij de top ligt dan het lago della Ferrera, een prachtige meertje met uitzonderlijk helder water.

COLLE DELLO MONCENISIO DEEL 2

Een kilometer of 7 na Moncenisio begint het tweede deel van de klim. De eerste 5km zijn tevens mijn laatste 5km in Italië. Terwijl ik me naar boven hijs, denk ik terug aan de mooie momenten die Italië me gebracht heeft. Voor ik het goed en wel besef, rij ik Frankrijk binnen. 

Frankrijk biedt ineens een heel ander decor. Eerst mag je nog even dalen om daarna via een aantal haarspeldbochten heel wat hoogtemeters te overbruggen. Het is een enig mooi stuk met aan de kant van de weg gemetste blokken die als vangrail fungeren. Eens dit stukje voorbij ben je eigenlijk vlakbij het meer: lac de Mont-Cenis, alleen kan je het nog niet zien door de dam die ertegenaan ligt. 

Maar wanneer je de laatste 4km van de klim aan 't overbruggen bent, zie je het meer in alle pracht links van je opdoemen. C'est bon pour le moral! De wolken hadden er inmiddels voor gekozen om zeer aanwezig te zijn en steeds lager te zakken. Het zorgde voor een vestimentair probleem: zonder jasje werd het ijskoud, met jasje was het zweten als een otter! 

Helemaal boven op de Mont-Cenis, genoot ik nog even van enkele geschiedkundige feiten: Hannibal met zijn olifanten, Napoleon en zijn paard, een trein en een fietser (en eigenlijk nog veel meer) passeerden hier op deze col. En niet alleen dat hebben ze gemeen! Zoals jullie op de foto's kunnen zien droegen ze allen smileys for life met zich mee!

AFDALEN NAAR VAL-CENIS

Het jasje moest definitief aan voor de afdaling en ondanks het feit het alsmaar warmer werd, heb ik nog een half uur zitten natrillen op een terrasje in Val-Cenis, waar ik een steak haché verorberde. 

UITRIJDEN

Het zogenaamde uitrijden naar Saint-Michel-de Maurienne was toch nog een pittig stukje van 43km, grotendeels in dalende lijn, maar wel met de wind vol op kop. Ik was blij toen ik eindelijk aankwam op camping Le Marintan, waar ik mijn tentje meteen opsloeg, mijn kleren waste en te drogen hing en mezelf onderwierp aan een grondige douche! 

RUSTEN

Met een aankomst omstreeks 17u zit heel veel rusten er niet in. Nochtans krijgen we morgen een nog pittigere rit voorgeschoteld. Het ontbijt is namelijk de Col du Galibier te beginnen met de Col du Télégraphe. Morgen wordt de hel! Maar wel de mooie hel! 

SONG OF THE DAY 

La Compagnie Créole - C'est bon pour le Moral

GPS DATA

Afstand vandaag: 93,21 km

Afstand totaal: 1.705,44 km

Afstand to go: 394,56 km

Hoogtemeters vandaag: 2051

Hoogtemeters totaal: 13.862

Hoogtemeters to go: 7.138

06/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY FIFTEEN: Bella (Italia) Ciao

RUSTDAG
Armando Pino, de lokale weerman weet je nog, voorspelde veel regen over de Colle del Moncenisio vandaag. En de weerberichten van Armando Pino kloppen altijd, ofwel houdt het weer er zich niet aan!
Ik besloot daarom maar tot in Susa te rijden, een rit van amper 38km. In Susa kon ik, na een minibrunch, om 14u al inchecken in het appartementje van wijlen Luigi en Isabelle wiens foto's nog aan de muur hangen naast de opgezette fazant die Luigi in het jaar 1863 zelf nog gevangen had toen hij 10 jaar oud was. Susa ligt aan de voet van de Colle del Moncenisio, dus morgen gaat het meteen de hoogte in!

PAPARDELLE ALLA SUSA DI PIETRO
In het appartement vond ik in één van de oude kasten een familieboek. Naast het boeiende verhaal over de fazant vond ik er ook het recept van Isabelle's lievelingsmaaltijd: Papardelle alla Susa di Pietro, een pasta die tot op de dag van vandaag het Nationale gerecht moet zijn van Susa en omstreken. Er wordt zelfs gefluisterd dat de invloeden tot over de grens met Frankrijk reiken, maar dat zal ik morgen dan wel ontdekken. Ze vernoemde de pasta naar haar grootvader Pietro, die tevens haar peter was. Je zou dus eigenlijk kunnen spreken over pietro Pietro!
Al goed dat ik het Oud-Italiaans goed onder de knie heb om dit allemaal te vertalen en gelukkig vond ik ook alle ingrediënten om het recept na te maken, al had ik wat moeite om de juiste pancetta te vinden. Deze moet namelijk van een bijzonder lokaal varkensras komen: il maiale di Susa! Het werd uiteindelijk een overheerlijk gerecht en ik ben er zeker van dat het me morgen feilloos over de Colle del Moncenisio zal stuwen.

WAT NOG KOMT
De planning, die van dag tot dag kan veranderen, ziet er voor de komende 6 dagen als volgt uit:

• Zondag: Colle del Moncenisio + "uitrijden" tot Saint-Michel-de-Maurienne
• Maandag: Col du Galibier + "uitrijden" tot Briançon
• Dinsdag: Col d'Izoard + "uitrijden" tot Lac de Serre Ponçon
• Woensdag: Lac de Serre Ponçon > Gap > Sisteron
• Donderdag: Montagne de Lure + "uitrijden" tot waar de dag me brengt
• Vrijdag: Le Mont Ventoux + liefje 🥰🥰🥰

SONG OF THE DAY
De meesten kennen het pas sinds Casa de Papel, maar dit lied gaat natuurlijk al veel langer mee. Oorspronkelijk werd het gezongen als VERZET tegen de erbarmelijke werkomstandigheden in Noord-Italië en later werd dit lied de hymne van het Italiaans VERZET tegen het facisme en de Duitse bezetting tijdens WO II.

Voor mijn doortocht in Noord-Italië dus zeer toepasselijk. Ook ik heb heel wat werk moeten VERZETTEN om van de Reschenpas tot de Colle del Moncenisio te geraken en ik heb daarvoor heel vaak mijn VERZET moeten gebruiken. Italië heeft me, zoals verwacht overigens, heel erg bekoord en ik zwaai la bella Italia dan ook uit met deze wondermooie hymne!

Duizenden versie van dit nummer. Ik ging voor deze geweldige Balkanversie:

Goran Bregović - Bella Ciao

GPS DATA
Afstand vandaag: 38,34 km
Afstand totaal: 1.612,23 km
Afstand to go: 487,77 km
Hoogtemeters vandaag: 341
Hoogtemeters totaal: 11.811
Hoogtemeters to go: 9.189

05/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY FOURTEEN: Asti > Lagos di Avigliana

VALSE START

Niet de beste nacht achter de rug, misschien moet ik toch maar stoppen met zo'n heerlijke espresso te drinken na het diner. Jawel, ik ben geen 20 meer! Of zou het aan de overheerlijke gin tonic gelegen hebben? Wie zal het zeggen. Het boeit me uiteindelijk niet zoveel, het was een topavond en dan moet je de gevolgen de dag erna maar dragen. 

Ik had een studiootje gehuurd in Asti, met frigo. De bidonnetjes 's avonds al gevuld om lekker fris mee te kunnen nemen. Toen ik om 10u vertrekkensklaar stond op straat... merkte ik dat de bidonnetjes niet in mijn houders staken en terug binnen geraken... dat ging niet meer! 🙈

Huisbaas gebeld, die gelukkig 2 minuten later daar kon zijn. 2 Italiaanse minuten waren er dan wel 12 op mijn klok, maar ik grazieerde hem minstens 3 keer mille en kon eindelijk aan mijn dag beginnen. 

20%

In het pittoreske piepkleine Monale moest ik plots een vreemd weggetje in dat nogal omhoog liep. Gewoon doen, dacht ik bij mezelf, maar als ik had geweten wat er 200 meter verder achter de bocht lag, had ik wellicht nog een keer of mille nagedacht! 

Het was maar 100 meter, maar het was retesteil! 20% zag ik even op mijn GPS staan. Mijn stuur kreeg ik nog net omlaag gedrukt, maar het scheelde niet veel of ik had ter plekke gesteigerd! Den Eshoftechniek heeft me toch weer gered! Danke Georges! 

VELDEN EN DORPJES

Het was in eerste instantie een rit zonder fietspaden. Het parcours baande zich glooiend een weg over de mooie gewestwegen en door of langs mooie dorpjes. Zo herinner ik me bijvoorbeeld het heuveldorpje Cortazzone en het pauselijk dorp Don Bosco.

TORINO

Maar dan kom je onvermijdelijk door (de voorsteden van) Torino. Meer dan een uur draaien en keren langs druk verkeer over barslechte fietspaden, als die er al waren. De 80km tussen Verona en Ostiglia waren niet zo leuk, dit was la mierda! 

Maar eens ik de autostrada had overgestoken (over een brug, red.) wist ik dat het ergste voorbij was en werd ik zowaar getrakteerd op een nieuwe aanblik van de Alpen en volgde ook nog eens een superleuke, al rijdende, videocall met liefje. 🥰

Het aanzicht van de Alpen boezemt me eerlijk gezegd toch een beetje angst in voor wat komen gaat. 

Heel goed waren ze niet te zien want het werd erg bewolkt, een voorbode van wat de komende 2 dagen zal volgen. 

Het aanzicht van liefje katapulteerde me daarentegen meteen naar D+7 in de Provence, ergens op of rond de Ventoux! Maar ik kon haar al voelen... Ti sento! 

AVIGLIANA

Mijn rit eindigde vandaag aan de lagos di Avligiana, er zijn er namelijk 2. Ik reed voorbij het eerste, het kleine meer en deed een rondje rondom het grote op zoek naar een plaats voor een aperitivo. In België zou je op zo'n plek keuzestress krijgen over welk terras je zou nemen, hier moet je hard zoeken naar een terras. Maar ik heb er uiteindelijk eentje gevonden waar 2 volgetattooeerde jongedames de plak zwaaiden en de tent deden losgaan op Linkin Park. Oh boy! Alles boven 48 jaar ging ketsen, ik bleef zitten, ik had dorst! 

SONG OF THE DAY 

"TI sento" betekent "ik voel je" of "ik hoor je". Heb ik allebei gedaan vandaag! 

Matia Bazar - Ti Sento

GPS DATA

Afstand vandaag: 109,18 km

Afstand totaal: 1.573,89 km

Afstand to go: 526,11 km

Hoogtemeters vandaag: 889

Hoogtemeters totaal: 11.470

Hoogtemeters to go: 9.530

04/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY THIRTEEN: Pavia > Alessandria > Asti

DERTIEN

Ik ben niet (bij)gelovig, maar heb toch ergens iets met het getal dertien. En vandaag bleek het weer van dat te worden. 

Ik werd wakker omstreeks 8u, maakte me klaar en net voor ik op de fiets stapte, besefte ik dat ik normaal een interview moest geven voor radio Boo. Bleek dat mijn gsm om de één of andere bizarre reden zonder netwerk gevallen was, een euvel dat ik na 2 opstartbeurten en een update verholpen kreeg. Gemiste oproepen van Chris uiteraard. Ik kon niets anders doen dan excuses aanbieden. Maandag opnieuw! 

Ik stap op de fiets, rij 200 meter en merk dat mijn achterband heel erg plat staat. Ik geraakte er nog de stad mee uit en voerde de nodige herstellingen uit met uitzicht op de Ponte Coperto. 

Nog eens 2 kilometer verder: onverharde modderwegen met diepe putten. De moed zakte me al helemaal in de schoenen! 

Maar ik had vandaag geen zin om het aan mijn hart te laten komen en met hernieuwde moed pedaleerde ik verder langs de vele rijstvelden die hier rond de Po liggen.

NUCHTER

Veel zin om te ontbijten had ik vanmorgen niet, dus dacht ik: ik rij nog eens "een paar" kilometer nuchter. En zo reed ik enkel op "waterkracht" tot Alessiandria, 90km verderop. Onderweg volgde ik alternatieve wegen om de onverharde stroken te mijden aangezien deze hier echt niet meer leuk zijn. 

In Alessandria volgde dan, na een kleine sightseeing, mijn ontbijt en lunch tegelijk, rond 14u30: Ravioli Piemontesi alla Bava.

PIEMONTE

Jawel, we zijn in Piemonte beland en dat is ook aan het parcours te zien. De Po is nog wel in de buurt, maar van echte vlakte kunnen we niet meer spreken. Vandaag moesten er, vooral na Alessandria, toch nog eens iets meer dan 700 hoogtemeters overwonnen worden op enkele pittige kuitenbijters, maar vooral door het prachtige glooiende landschap door wijn- en zonnebloemvelden, uitgestrekte weides en door mooie hoger gelegen dorpjes.

EEN BUG IN DE PLANNING 

Tot vandaag had ik in mijn hoofd dat ik 20 dagen had om 2100km af te leggen hetgeen neerkomt op 105 per dag. Vandaag realisserde ik me dat dit eigenlijk niet klopt. Ik heb helemaal geen 20 dagen, ik heb er 21! Die gedachte toverde een glimlach op het gezicht. Ik heb de voorbije 13 dagen goed wat voorsprong genomen op dat 20-dagenschema, maar de voorspeong is nu dus nog groter dan gedacht. In totaal fietste ik nu al 1464km en heb er dus nog 636 te gaan. Met nog 7 dagen te gaan, kwam dat neer op 90 to do per dag, maar met 8 dagen zijn er dat ineens maar 80 per dag. Geloof me, dat scheelt, zeker als je weet welke hoogtemeters Frankrijk nog met zich mee zal brengen en dit weekend zouden de weergoden ook al eens roet in het eten kunnen gooien, zo blijkt. 

Alleszins, ik zie het nog altijd zitten! 

KATRIJN

Nog even een special word voor onze lieve Katrijn die morgen geopereerd wordt. Ik wens haar veel sterkte en ben er zeker van dat ze door de positieve vibes van de smile for life pop-ups (vrijdag 12-18 en zaterdag 10-18) weer snel haar mooiste smile kan bovenhalen! 

Dikke knuffel, Katrijn! 

ASTI

Mijn aankomst vandaag lag in het bruisende stadje Asti, bekend van de wijn Barbera d'Asti, mocht het je iets zeggen. 

Ik werd getipt om in het restaurantje Il Cicchetto te gaan eten. Niet alleen kreeg ik daar waanzinnig lekker eten geserveerd, de vriendelijke ober kende veel van wijn en liet me van hun eigen makelij proeven, zowel wit, rood als huisgestookte gin. Mocht ik geen rit gepland hebben, zat ik er nu nog! Ik at er 3 fantastische gerechtjes (1 antipasto en 2 primi): openen deed ik met Oh Che Fico, een soort rundstartaar, dan volgde de Raviolo ripieno di parmigiana con crema al basilico e bufala en tot slot werd me de "Iconica" aangeraden: Pappardelle di pasta fresca all’uovo con pesto di pistacchi e gamberi. Dit laatste moet één van de beste dingen geweest zijn die ik dit jaar gegeten heb!

Heel erg voldaan ging ik naar binnen om de rekening te betalen en kreeg ik nog een huisgemaakte gin gepresenteerd: Gin Agricolo Gadan, een appelblauwzeegroene gin, die paars van kleur wordt wanneer je er de tonic bij schenkt, met bijhorende toetsen van lavendel. Ik filmde het gebeuren voor de ogen van mijn vriendelijke ober en zijn 2 collega's. Een grappig moment, maar vooral een lekkere digestief om deze mooie dag af te sluiten! 

En dan mocht het beste van de dag nog komen: nog een lang gesprek met liefje, alvast samen uitkijkend naar volgende week! Felicità! 🥰

Eat that, dag dertien!

SONG OF THE DAY 

Al Bano & Romina Power - Felicità

GPS DATA

Afstand vandaag: 140,52 km

Afstand totaal: 1.464,71 km

Afstand to go: 635,29 km

Hoogtemeters vandaag: 715

Hoogtemeters totaal: 10.581

Hoogtemeters to go: 10.419

03/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TWELVE: Cremona > Piacenza > Pavia

HET WEER 

Vanochtend was het dan echt zo ver! Regen! 🌧 Maar het viel allemaal wel mee! Ik ben wel pas om 11u op de fiets vertrokken in de stad van wijlen Antonio Stradivari na 2 koffiehuisjes en dubbel zoveel koffies. ☕️☕️☕️☕️ 

Na een goed uur rijden kon het regenjasje alweer uit en bleef het de rest van de dag droog, maar de zon is er ook wel nooit doorgebroken. En de wind... die zat met 3 Beaufortjes lekker in de rug te duwen. Het mocht ook eens! Lekker!

VAN FORMULE 1 NAAR MOTORCROSS

Het werd een rit van 122km met 2 gezichten. 😁🤨 Op weg naar Piacenza waande ik me op het circuit van Monza. Ik raasde als een hogesnelheidstrein (zie foto) over de perfect geasfalteerde fietswegen die me deden vermoeden dat ik vandaag wel 200km ging kunnen rijden zonder ook maar iets te verbruiken! 

Maar een twintigtal kilometer na Piacenza en dat gedurende zowat 50 kilometers lang, was het een afwisseling van slechte fietspaden, onverharde stroken waar zogenaamd gewerkt werd en onvermijdbare ellenlange modderstroken met diepe putten! Zowel Kato (mijn fiets, nvdr.) als ikzelf zaten met momenten volledig onder de modder! 💩

PIACENZA

Leuk stadje, maar misschien niet het beste moment om het te bezoeken. En dan bedoel ik niet zozeer het lunchtijduur, maar de aanwezigheid van de sombere donkere wolken... Wel een heel leuk zaakje gevonden voor mijn eigen lunch: Paccheri ai frutti di mare... Zeer lekker en ik zeg altijd: vur aach euro konste nie gekloet ziën! 

PAVIA

De aankomst in Pavia was bijzonder teleurstellend. Tot ik zowat in het epicentrum van de stad kwam, te beginnen met de Ponte Coperto. Als je vanaf deze prachtige brug de stad in rijdt, kom je in het oude, toeristische, maar mooie gedeelte terecht. Het is geen Cremona wat mij betreft, maar mijn oordelen zijn, gezien mijn korte doortochten, miscusi, waardeloos. 🤷‍♂️

Omdat er meerdere vrienden borden van mosselen doorstuurden om me jaloers te maken - eentje zelfs met Thaise mosselen van De Gouden Tak! - besloot ik zelf cozze te nemen als antipasto, of is het gezien meerdere mosselen dan gewoon antipasti? Als primo nam ik lasagna en aan de secondi ben ik niet geraakt. Ik nam wel een tiramisu als dolce! Sono un Italiano! 

POP-UP SMILE FOR LIFE 🙂

Vandaag was er weer een nieuwe Pop-Up voor Smile For Life in Bilzen nabij apotheek Jamees! Fijn ook om Eva vandaag nog eens te horen! Haar zoon had vorige week ook al het beste van zichzelf gegeven, samen met Ella, dochter van die andere Eva, om samen allerlei spulletjes van Smile For Life aan de man te brengen. Heel fijn allemaal! 

Vrijdag (12-18) en zaterdag (10-18) kan iedereen er weer terecht voor T-shirts, gadgets en snoepzakjes! 🥰

Wist je trouwens dat er ook nog snoepzakjes te koop zijn bij Raoul Kroket, de geweldige krokettenman, de Delhaize in Munsterbilzen, de mooiste supermarkt van Bilzen en omstreken en bij mijn goede vrienden Bij die 2, de kappers die ik zo hard mis nu!?

Pop-up, kroket, supermarkt of kapper, maakt niet uit... Steun het goede doel! ❤️

SONG OF THE DAY 

"Sono un Italiano" zei ik al! Dat zingt Tot Cutugno ook in dit geweldig nummer dat een ode is aan alles wat Italië ademt! 

Toto Cutugno - L'Italiano

GPS DATA

Afstand vandaag: 122,75 km

Afstand totaal: 1.324,19 km

Afstand to go: 775,81 km

Hoogtemeters vandaag: 269

Hoogtemeters totaal: 9.866

Hoogtemeters to go: 11.134

02/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY ELEVEN: Un Po... d'amore! 

BLOEDHEET

Armando Pino, de lokale weerman, voorspelde vandaag een zonnige dag met temperaturen rond de 28° Celsius. Eén en ander zou te maken hebben met de straalstroom. 

Maar als je gedurende 123 kilometer nauwelijks een streepje schaduw tegenkomt, kan ik je verzekeren dat die 28 er eigenlijk 36 zijn. Althans zo voelde het en ook mijn GPS gaf op een bepaald ogenblik 36,9° aan! Ik weet het, het is rotweer in België, dus ik mag er niet over klagen, maar ik schets graag even de omstandigheden.  

DOV'È L'ACQUA?

Veel drinken is dan de boodschap en laat dat dan het probleem zijn van de dag, want waar vind je hier water? Nu ja, ik rij voortdurend langs de Po en de uitzichten zijn wederom fenomenaal, maar bewoonde wereld kom je hier precies niet veel tegen. 

Pas na 40km kom ik door Borgoforte. Aan het station te zien, zou dit dorpje zomaar de zustergemeente van Tienen kunnen zijn, maar de vlakbij gelegen Trattoria Bigiolla bracht wel een oplossing voor het drankprobleem. Het was rond de middag, dus heb ik er ook maar meteen geluncht! Een lekker bord pasta met sardines, een glaasje wijn, veeeel water en 2 gevulde bidons later, zette ik de reis verder. 

DE WITTE PO-REIGER

Onderweg waande ik me een ontdekkingsreiziger. Ik kwam immers geen kat tegen en ik zal wel flink aan 't ijlen zijn geslaan. Ik ontdekte nieuwe diersoorten, althans voor mij. Zo is mijn faunaboek nu een diersoort rijker: de witte Po-reiger, met enkele varianten; de witzwarte Po-reiger, de bruin gestreepte witte Po-reiger en de grote bonte witte Po-reiger, maar die is, net zoals de toekans immers, buitengewoon schuw! Die heb ik dus helaas niet gezien. 

UN PO... D'AMORE

De fietswegen langs de Po zijn zeer afwisselend, ook in kwaliteit. Het gaat van onverharde stroken (minstens 40km), over macadamachtige banen tot Formule 1-circuit ondergronden. Maar al bij al kon ik een goed tempo ontwikkelen bij weinig tot geen wind en toch vooral fijn genieten van de mooie uitzichten.

Zo kwam ik ook bij het meest liefdevolle plaatsje langs de Po waar de titel van deze paragraaf te lezen was naast heel wat houten hartjes met daarop allemaal verschillende (Italiaanse) teksten. Binnenkort ontdek je ze nog allemaal. 

CREMONA

Na 123km kwam ik toch erg uitgedroogd aan in Cremona. Cremona is een heel leuk stadje en de horeca weet de klanten hier erg te charmeren! Bij een half litertje Franziskaner Weisse aan 6€ (dat is de prijs ook in België tegenwoordig) kreeg ik een plankje met 2 pizetta's, 2 bamiballetjes, een potje crackers, 2 stukjes focaccia én een kommetje chips! Eerst dacht ik dat ik hiervoor zou moeten bijbetalen, maar niets was minder waar! En blijkbaar gooit elke zaak in Cremona met dergelijke plankjes! Allen daarheen! 

's Avonds heb ik me nog een overheerlijke linguine alle vongole laten binnenglijden met een fris glas van Alto Adige, alwaar ik eind vorige week nog passeerde. 

MIJN HAAR GROEIT

Gebruikelijk ga ik om de 2 weken naar de kapper en dat gebeurt vanzelfsprekend bij de vrienden van Bij Die 2! Topkappers, topvrienden en zelfs familie! Dat laatste moesten we dan wel 10 jaar geleden zelf nog ontdekken. 😅 

Deze week is er dus een gelukzak die tijdens mijn afspraak in de stoel zal zitten! En ik krijg mijn haar straks allemaal niet meer onder mijn helm gepropt! 

REGEN

Morgen is het dan eindelijk zo ver! Echt regen op mijn kap. Althans volgens Armando Pino he. We zullen zien of we ook deze bui weer kunnen ontwijken. Goedenavond, beste lezers!

SONG OF THE DAY 

Adriano Celentano - Azzurro

Het herhaardelijk gebruik van het woord 'azzurro', dat 'blauw' betekent in het Italiaans, symboliseert niet alleen de heldere blauwe zomerlucht, maar ook het gevoel van melancholie van de afwezigheid van je geliefde.

Kan het nog toepasselijker?

GPS DATA

Afstand vandaag: 123,16 km

Afstand totaal: 1.201,44 km

Afstand to go: 898,56 km

Hoogtemeters vandaag: 187

Hoogtemeters totaal: 9.597

Hoogtemeters to go: 11.403

02/07/2024 - Bikepacking For Life - My Biggest Fan

Ik ben aangenaam verrast door de vele supporters tijdens mijn tocht, maar mijn jongste en tevens ook grootste fan verrast me élke avond met kunstwerkjes, die ik bij thuiskomst dan ook nog eens allemaal van haar krijg! 🥰
Ik ben telkens weer benieuwd en kijk er ook weer naar uit wat ze vanavond tevoorschijn zal toveren!
Bedankt, lieve Viole! Je geeft me elke avond weer de nodige moed om er de dag erna weer vol tegenaan te gaan!
Love you! ❤️
Dikke knuffel van peter Peter 🤗

01/07/2024 - Bikepacking For Life - DAY TEN: Verona > Ostiglia, beginpunt van de Via Claudia Augusta

KILOMETERS MALEN

Vandaag was het kilometers malen geblazen, en van blazen gesproken, dat deed de wind gedurende zowat 175km recht op mijn snuit. 

De rit was adembenemend mooi! Ik volgde voortdurend de rivier Adige, vandaar natuurlijk Valle dell'Adige, over een zeer breed en perfect geasfalteerd fietspad! "Limburg fietsparadijs" verbleekt bij deze infrastructuur al mogen we dan ook weer niet klagen, want in de rest van België is het zeker niet beter! Ook alles rond het fietspad was tip top in orde. Gekortwiekte grasveldjes met bankjes, perfect gesnoeide bomen, dan weer bloemetjes en plantjes, allemaal tot in de puntjes verzorgd. Het kan niet anders dan dat dit met tuinbouwmaterialen van Geurts uit Spouwen onderhouden is! 

Zo'n mooi fietspad verdient ook een mooie naam: la Ciclovia della Valle dell'Adige. Maar het is dus tevens een deel van de Via Claudia Augusta die ik al vanuit Donauwörth volg en, in mijn richting gezien, de Donau met de Po verbindt. 

De uitzichten waren van begin tot eind van Unescowerelderfgoedorde! De foto's doen het verhaal.

ZONDAG FIETSDAG

Ik kwam zeer veel fietsers tegen, maar dat vormde op een enkele keer na voor geen problemen bij het kruisen en/of voorbijsteken. Nogmaals: geweldige infrastructuur! Ik heb vaak moeten denken dat dit toch een weelde is ten opzicht van bijvoorbeeld het fietspad van As richting Maaseik waar het zo smal is, de mensen over heel de breedte naast mekaar fietsen en je bel pas na 10 keer rinkelen horen. Ondertussen rij je al in hun wiel en moet het hele gebeuren van aan de kant te gaan nog geschieden. Limburg fietsparadijs! 

VERONA

Omdat de rit zo mooi was en de benen supergoed waren, wellicht dankzij de Stelviaanse hoogtestage van gisteren, begon ik uit te rekenen of Verona haalbaar was. Dat het ongeveer 200km was vanaf mijn startpunt vandaag, wist ik. Maar zou ik er op een schappelijk uur kunnen aankomen? Na 4 uur, stopjes inclusief, stond de teller op 80km. 20km per uur met af en toe een stopje om bindonnetjes te vullen, een sanitair stopje te doen of een reep te eten. En oh ja, ook chips! Het was 14u30, dus aankomst rond 20u30 als we dit volhouden. Gaan met die ananas! Ja, dat is de uitdrukking hier in Italië. Ze hebben dat hier ook graag op de pizza!

Ondanks nog 2 ferm pittige klimmetjes bereikte ik dan toch het einddoel op de voorziene tijd. Ik volgde nog even de route door de stad en slalomde me een weg tussen de toeristenmassa om te zien dat Julia achter de tralies stond, maar kon wel de Arena in vol ornaat aanschouwen. 

Ik heb dan heel snel een B&B gevonden, niet gek ver van het centrum en ben na een grondige opfrisbeurt een heerlijke en welverdiende pizza Haw.. eh Diavolo gaan eten! Uitgeput maar voldaan kroop ik vrijwel meteen erna in bed. Daar heb ik fijn nog wat kunnen babbelen met mijn Juliaatje tot het kaarsje helemaal uit was. 

SONG OF THE DAY 

Dire Straits - Romeo and Juliet

GPS DATA

Afstand vandaag: 197,11km

Afstand totaal: 995,15 km

Afstand to go: 1.104,85 km

Hoogtemeters vandaag: 622

Hoogtemeters totaal: 9.187

Hoogtemeters to go: 11.813

29/06/2024 - Bikepacking For Life - DAY EIGHT: Stelvio & Via Claudia Augusta bis Algund

VROEG UIT DE VEREN

Na een heerlijk diner met misschien net iets te veel wijn kon ik de slaap niet goed vatten op een luchtmatrasje dat toch niet meteen gemaakt is voor mensen die graag 'ne keer omdraaien. Nu ja, de 2 espresso's en de schnaps had ik misschien ook beter gelaten, maar het hoorde nu eenmaal bij de prima maaltijd! Voordeel: de waardeloze nacht snel afsluiten en om 6u uit de tent kruipen. 

FOETELEN

Twee uur later had ik gedoucht, tandjes gepoetst, alles opgeruimd en ontbeten en kroop ik vastberaden de fiets op. Omdat ik via dezelfde kant van de Stelvio naar beneden zou rijden, heb ik ervan geprofiteerd deze klim zonder al te veel bagage te maken. Enkel het stuurtasje liet ik erop met daarin enkele repen en een windstopper en jasje om af te dalen. In de Alpen zal ik die luxe niet hebben en zal heel het hebben en houden steeds mee moeten. 

STELVIO

Na 2km inrijden, begon de klim. Ik pikte meteen aan bij een groep Britten, maar merkte dat de heren in kwestie zowat hun eerste col ooit deden en ik liet hen dan ook vrij snel achter, ook al reed ik zelf helemaal niet snel, maar op een tempo waarvan ik overtuigd was vol te houden tot de top. 

De eerste kilometers is het wat slaap uit de ogen wrijven, maar eens voorbij Trafoi begint het toch wat serieuzer te worden. In totaal 48 haarspeldbochten leiden (of lijden) je naar de top van deze waanzinnig mooie klim. De laatste zowat 26 haarspeldbochten kan je haast in één beeld zien wanneer je ergens uit het bos opdraait. Een machtig zicht, maar tegelijk ook harde realiteit: die top, die ligt nog ver! 

Meter voor meter trap je dan gewoon weg, van haarspeldbocht naar haarspeldbocht. Via LiveTrack kreeg ik van papa door hoeveel ik er nog moest doen, maar bij bocht 30 kreeg ik (pas) door dat elke bocht van een nummertje voorzien was en die telden, net zoals bij Alpe d'Huez, af. 

Blijven malen tot bocht 1 en dan nog een klein stukje dus! Het was afzien en genieten tegelijk! Ik heb misschien niet meer het strakke klimlichaam van weleer (lees: van voor mijn studententijd), maar ik klim nog altijd graag! 

De top van de Stelvio is een feest. Bratwurstkraampjes, souvenirshopjes, cafeetjes, restaurantjes. Echt geweldig! 

Ik heb even de tijd genomen om te genieten, te bekomen en enkele foto's te nemen alvorens ik me weer een weg naar beneden baande. 

Enig minpuntje op de Stelvio. Niet alleen fietsers vinden het daar leuk, ook auto's waaronder vandaag blijkbaar een losgebroken kudde Ferrari's en vooral veel moto's banen zich een weg naar de top. Het is een regelrechte aanfluiting! De Stelvio zou één lange fietsstraat moeten zijn! 😅

ALGUND

Beneden ben ik mijn tassen gaan ophalen en besloot ik nog wat kilometertjes af te leggen langs de Via Claudia Augusta. Het ging grotendeels lichtjes bergaf en dat liep, ondanks wind op kop, erg lekker! De fietspaden die de Adige (rivier) volgen zijn in prima staat! Ik passeerde prachtige dorpjes als Laas, Coldrano, Castelbello en Naturno en eindigde de dag in Algund, vlakbij Merano. 

Net voor ik naar dit dal afdaalde, werd ik getrakteerd op een waanzinnig mooi uitzicht over oa Merano dat je kon bezichtigen in 2 reusachtige stoelen! 

Aangekomen in Algund stond de teller op 99,86 km. Ik heb dan nog 140 meter rondgetrapt om de 100 vol te maken. 

Het is hier met 32° en plotse windstilte heel heet. Vannacht wordt het niet kouder dan 22°. Volgende keer neem ik mijn mobiele airco mee! 

Vanavond hou ik het rustig. Al een keertje met liefje gebeld en dadelijk nog eens. En dan hopen dat ik wat slaap kan inhalen ondanks de warmte hier. A domani! 

SONG OF THE DAY 

MOBY - Lift Me Up

GPS DATA

Afstand vandaag: 100,00 km

Afstand totaal: 798,04 km

Afstand to go: 1.301,96 km

Hoogtemeters vandaag: 1964

Hoogtemeters totaal: 8.565

Hoogtemeters to go: 12.435

28/06/2024 - Bikepacking For Life - DAY SEVEN: Auf Wiedersehen Österreich / Ciao Italia

THE PEOPLE VS. INSTAGRAM

Instagram is een beperkt medium om 3 redenen:

1. Mijn dagelijks reisverslag is te lang voor één post waardoor ik het vervolg in een opmerking moet zetten.

2. Maximum 10 foto's per post. Haast onmogelijk met wat ik allemaal zie op een dag.

3. Ik neem (de meeste van) mijn foto's in landscape. Voor Instagram moeten dat vierkantjes zijn. Extra werk dus om het juiste vierkantje van een landscapefoto te tonen.

Kortom, wil je meer foto's zien en in hun volle glorie, check dan Facebook of de website https://www.smileforlife.be

Instagram is een aanfluiting! 

WANNEER JE DENKT DAT HET NIET BETER KAN

Gisteren was een topdag, maar hoe noem je vandaag dan wanneer je van de ene verbazing in de andere fietst!? De dag begon met het vullen van de bidons aan een fonteintje in Pfunds. De lokale dame vertelde me dat dit het beste water van Europa is. De dag kon al niet meer stuk! 

Ik heb daarna letterlijk tranen in de ogen gehad en zelfs hardop gelachen bij het zien van zoveel natuurpracht. De rit zelf begon nochtans niet van de poes met slechte onverharde en stijgende wegen waarop ik dan ook nog enkele zeer moeilijke honderden meters verkeerd reed, maar de fenomenale landschappen, vergezichten en bezienswaardigheden deden me dat begin al heel snel vergeten. 

VAN TWIN PEAKS...

Twee van mijn favoriete series in deze rit! Ik begon de dag mit Kaffee, schwarz wie Mitternacht in einer mondlosen Nacht! Leider ohne Kirschentorte. Maar 's avonds maakte ik dat goed met un espresso nero come la mezzanotte in una notte senza luna mit Apfelstrudel und Eis. Het klopt niet helemaal, maar wat wil je in Süd-Tirol.

In ieder geval had ik al genoten van de passage langs Fort Altfinstermünz toen ik vlak voor de Reschenpass me in de hoedanigheid van Agent Cooper mijn route verderzette. De prachtige reusachtige bomen langs de weg deden me denken aan de Douglas Firs uit Twin Peaks en even verderop zag ik letterlijk 2 bergtoppen langs mekaar omhoog steken. Toen ik een paar honderd meter verder langs een grote houtzagerij reed, was het plaatje voor mij compleet. Oordeel zelf op de foto's. 

OVER DE RESCHENPASS...

Vanuit zoiets als een drielandenpunt moest ik de Reschenpass over om in Italië te geraken. 10 kilometer omhoog zei de gps, maar na 5 prachtige klimkilometers zat er al een flink stuk afdaling naar het mooie Nauders in, en de laatste 3 kilometer waren eigenlijk niet zo gek zwaar. Wel heel mooi! 

TOT LES REVENANTS

En dan rij je daar ineens de Italiaanse grens over en ligt het prachtige Oostenrijk plots helemaal achter je. Na amper enkele luttele kilometers door Italiaanse weides krijg je plots een fenomenaal zicht over die Reschensee. Iedereen noemt dat zo, omdat daar Duits gesproken wordt. En ik heb niets tegen Duits, maar kunnen we die Reschensee voortaan aub Lago di Resia noemen? Ok? Dat is dan afgesproken! Lago di Resia is adembenemend mooi! Ik had er zelf heel hard naar uitgekeken en kreeg werkelijk tranen in mijn ogen van de aanblik van zoveel moois! 

In principe volg ik vanaf Donauwörth al de Via Claudia Augusta (VCA), maar hier aan de Resch... eh Lago di Rèsia, loopt de VCA ten Westen van het meer, terwijl ik voor de Oostkant koos om zo voorbij de verzonken kerk te rijden waarvan de toren nog boven het water uitsteekt. Als je hier naar de mis wil, vergeet je duikflessen dan niet! 

Het verhaal hierachter heeft met een bekende Italiaanse Benito te maken, die dorpen liet onderlopen voor de aanleg van een stuwmeer, maar daar gaan we hier niet over uitweiden.  

Waar mij deze verdronken kerk aan doet denken, is de geweldige serie Les Revenants. Eerlijk gezegd weet ik zelf niet meer zo goed hoe de vork daar in de steel zat, maar een stuwmeer en een verdronken stad waren alleszins belangrijke ingrediënten. Victor kwam ik helaas niet tegen, een in een ravijn rijdende bus, gelukkig dan, evenmin.  

Dankzij Bert, de webcamgoeroe van mijn trip, werd ik wel weer vastgelegd op de webcam van Lago di Resia met de kerktoren op de achtergrond. 

"MATERIAALPECH"

Bij het wegrijden van de kerktoren reed ik lek! Nu ja, lek... Ik zweer sinds een paar jaar bij tubeless banden en ook vandaag bleek dit een zegen. Ik verloor gewoon wat lucht en tubeless sealant (een soort vloeibare latex dat in de band zit, maar de band al rijdend weer dicht) en kon mijn reis gewoon verder zetten. Wie weet had WvA vorig jaar Parijs-Roubaix wél gewonnen met tubeless banden? Wie zal het zeggen!?

SANKT VALENTIN AUF DER HAIDE

Enkele dagen geleden ontdekte ik dat mijn baas van De Gouden Tak nog stiekem een pastazaak had in een romantisch Duits dorpje, vandaag stel ik vast dat er zelfs een heel dorp naar hem genoemd is! Ik passeerde er vlak na het zonet besproken meer. 

Maar pastazaak of dorpje, er is maar één zaak waar hij zich met hart en ziel op smijt en dat is uiteraard De Gouden Tak! Heb jij dus nog eens zin in superlekkere mosselen, overheerlijke spare ribs of sublieme Griekse brochetjes, rep je dan naar Lin! Mijn collega's zullen jullie met plezier ontvangen! 

PRATO ALLO STELVIO

Vanaf Lago di Resia volgde ik de VCA, voornamelijk in duikvlucht, verder tot in Prato Allo Stelvio (where the owls are not what they seem). Tot dusver alleen maar prachtige fietswegen in Italië! Bij 38° kwam ik omstreeks 15u aan aan de voet van de Stelvio. Ik heb hier een camping geboekt en mijn tentje opgeslaan en voor de rest van de dag gerust. Nu ja rusten, dat is: tent opslaan, iets gaan drinken, douchen, kleren wassen, gaan eten, afsluiten met die koffie en Apfelstrudel, de rit van morgen voorbereiden en bloggen. En kijk het is alweer ruim 22u voorbij. Maar het is heerlijk! Meer van dat! 

SONGS OF THE DAY 

Twee series vragen om twee songs. Alstemblief!

Angelo Badalamenti - Twin Peaks Theme

Mogwai - Hungry Face

GPS DATA

Afstand vandaag: 64,08 km

Afstand totaal: 698,04 km

Afstand to go: 1.401,96 km

Hoogtemeters vandaag: 877

Hoogtemeters totaal: 6.601

Hoogtemeters to go: 14.399

27/06/2024 - Bikepacking For Life - DAY SIX: Wonderful Life

POP-UP SMILE FOR LIFE IN BILZEN

Eerst en vooral reclame maken voor de Smile For Life 🙂 Pop Up op de markt in Bilzen dit weekend! De lieve vrijwilligers staan er vrijdag, zaterdag én zondag met T-shirts, gadgets en snoepzakjes! Let wel: de pop-up is er niet de ganse dag heb ik begrepen, maar ik ken de uren zelf niet. Als ik goed begrepen heb, staan ze aan Apotheek Jamees. 

LIVETRACKERS 

Nogmaals een dankwoord aan de lieve mensen die berichtjes blijven sturen via de LiveTracking. 🥰 Dat doet echt heel veel deugd! Blijven doen! Des te gekker, des te beter! Vandaag kreeg ik de opdracht mijn hand in mijn broek te steken. En enkele ogenblikken later: "Ziezo, Innsbruck!". 🤪

Humor van de bovenste plank als je aan 't zwoegen bent. Kan uiteraard alleen maar komen van de papa van mijn petekindje. 

PETEKINDJES

Een ode aan mijn petekindjes volgt nog. Dat wou ik toch al wel even laten weten. Van de jongste krijg ik namelijk élke dag een superlief berichtje 🤩, van de tweede jongste/oudste kreeg ik vandaag nieuws om supertrots op te zijn 🤩 en als ik de foto's van de oudste zie (ik heb haar al geruime tijd niet gezien vanwege hrt feit dat ze Engelse is), zie ik a georgeous young lady 🤩! Hier zit een fiere peter Peter! 

OCHTENSTOND 

Na een goede nachtrust werd ik gewekt door de regen. 🌧 Zowaar 10 minuten voor ik gebeld werd door Chris van Radio Boo. Het interview verliep, denk ik, met een pak minder "euhs" dan maandag. 😅 Fijne mens, die Chris! Ik krijg altijd goesting om er een interview van een half uur van te maken, maar de ethertijd is beperkt en ik zou het de luisteraars ook niet willen aandoen! 

Na ons gesprek werkte ik de blogs van de voorbije dagen bij en omdat het bleef regenen en de benen toch niet meteen 'go' zeiden, draaide ik me nog eens om. 😴

WUNDERBARLICHES ÖSTERREICH

Pas om 9u30 sukkelde ik uit bed en heb ik me heel op 't gemakske klaargemaakt. Geen doel vandaag, gewoon zien wat er komt. 

Over natte wegen baande ik me een weg richting Biberwier waar ik de Alpaca's 🦙 weer tegenkwam waarmee mijn broer, zijn zoon en ikzelf vorig jaar nog een leuke sneeuwwandeling maakten. Gino, "onze" alpaca zag ik helaas niet meteen. 

Na Biberwier was het klimtijd. Die Fernpass was gisteren nog maar voor een klein gedeelte overschreden, vandaag volgden opnieuw 6 zeer zware onverharde klimkilometers met percentages die regelmatig ruim boven 10% gingen. Den Eshoftechniek kwam weer van pas!

Maar het was wondermooi en de goesting werd alsmaar groter naarmate de rit vorderde. Oostenrijk heeft me zeer aangenaam verrast. Ik kwam van het ene in het andere wauwmoment terecht en het volgen van de Via Claudia Augusta hier is onvoorstelbaar mooi! What a wonderful life van Katie Melua deed de rest in mijn oortje! 😍

Onderweg wel even pech! Mijn voorste rem bleef wat haperen, maar ik kwam onderweg gelukkig iemand tegen die het ezel, eh euvel, verhielp (zie foto's). 🫏

Ik kwam heel veel bikepackers tegen vandaag. Eentje ervan was Wolfgang. Nu ja, ik heb zijn naam niet gevraagd, dus voor de gelegenheid noem ik hem zo. Wolfgang was al meer dan 50 dagen onderweg van de Oostzee tot de Middellandse Zee en dan naar huis in Garmisch. 2500km zowat maar wel ook met 35000 hoogtemeters. Chapeau voor een jongeman van 63! Ik won nog enkele tips in alvorens we afscheid namen. 

PFUNDS

Na ongeveer 30km besliste ik dat Pfunds vandaag het einddoel zou worden. Dan zou ik er ongeveer 90 achter de kiezen hebben en heb ik een leuke uitgangspositie om morgen Italië binnen te rijden. En zo geschiedde. Papa volgt altijd mee via de LiveTrack en zoekt dan campings voor me op. De camping bij Pfunds lag echter te ver van het dorp zelf en heeft zelf geen restaurant. Geen optie dus aangezien ik weer niet voorbereid was op eten. Pfunds "city" dan maar waar ik voor 30€ in een "poepchique" hotel ben geraakt. Gewoon even zielig doen, het goede doel aanhalen en ik krijg de Heidi's, Stephans en Karl-Heinzen hier wel overtuigd! 

Mijn avondmaal genoot ik in een typisch Oostenrijks restaurantje. Der Schnitzel mit Pilzensauce und Bratkartoffeln war ausgezeichnet! 🤤🤤🤤

Nu naar mijn kamer en kijken of liefje nog even wil bellen. Jawel, geen volk om mee te babbelen in het restaurant = tijd voor de blog! 

GPS DATA

Afstand vandaag: 91,98 km

Afstand totaal: 633,96 km

Afstand to go: 1.466,04 km

Hoogtemeters vandaag: 1.090

Hoogtemeters totaal: 5.724

Hoogtemeters to go: 15.276

26/06/2024 - Bikepacking For Life - DAY FIVE: Schlossen und Österreich

SCHLOSSEN

Omdat het gisteren naar het einde toe allemaal wat snel moest gaan, reed ik nog niet echt langs de prachtige kastelen Neuschwanstein en Hohenschwangau. Mijn route heb ik vanmorgen dus lichtjes aangepast om deze 2 prachtige bouwwerken te kunnen bewonderen alvorens de grens met Oostenrijk over te steken.

FERNPASS

Gezien de vele kilometers, vooral van de voorbije 2 dagen, had ik me vandaag voorgenomen het rustig aan te doen en maar tot in Lermoos te fietsen. Daarvoor moest een eerste deel van de Fernpass wel overwonnen worden en moesten de benen toch wel even aan het werk. Onverharde stroken, die soms opliepen tot 17%, werden me voor de voeten gegooid. Maar dankzij de zigzagtechniek die ik van kameraad Georges leerde, geraakte ik er, traag maar gestaag!

GEMÜTLICHKEIT

Door Oostenrijk fietsen is toch weer heel anders dan door Duitsland. Ik kreeg meteen de indruk dat de mensen hier nog veel gemütlicher zijn. Ik werd namelijk veel vaker spontaan begroet. Hartverwarmend.
Op zowat 2 kilometer van mijn einddoel begon het te regenen, een kilometer verder leek het wel een zondvloed. Ik heb dan 5 minuutjes onder een afdakje mogen staan bij een vriendelijke boer alvorens ik doorreed naar het centrummetje van Lermoos voor een heerlijke lunch: Suppe vom Rind mit Frittaten! Wat had ik daar naar uitgekeken!

RUSTDAG

Het was 14u toen ik aan 't lunchen was, de rest van de dag heb ik gerust: blogs bijwerken, half literkes drinken, een verblijf proberen te regelen via Couchsurfing en WarmShowers - wederom zonder succes, inchecken bij zeer warme mensen in een typisch Oostenrijks Ferienhaus, de was doen, douchen en 's avonds een overheerlijke Grillteller gaan eten.

Toen deze verorberd was, heb ik dan toch nog het laatste kwartier van De Rode Duivels gekeken. En het zou zomaar kunnen dat dat het laatste kwartier was dat ik dit jaar gekeken heb! Wat een aanfluiting zeg!

MORGEN

Morgen begint de dag met regen, maar die zou ophouden in de loop van de ochtend. 🤞 Uitslapen zou ik dan denken, maar ik moet natuurlijk sowieso even paraat staan voor het interview met BOO Radio. Chris belt me normaal rond 7u15, een dik uur later gaat dat dan in de ether.
Hoeveel ik zal rijden, weet ik nog niet. Het zal altijd carpe diem blijven. De benen voelen zeer stijf en dat gaat op één nachtje niet weg, dus het is toch een kwestie van doseren. Er staan ook best wel wat hoogtemetertjes op het programma de komende dagen.

GPS DATA

Afstand vandaag: 38,55 km
Afstand totaal: 541,98 km
Afstand to go: 1.558,02 km

Hoogtemeters vandaag: 643
Hoogtemeters totaal: 4.634
Hoogtemeters to go: 16.366